Inauguration le 8 Février d’une Nouvelle sculpture de Kalliopi Lemos sur le Westersingel
Kalliopi Lemos est une sculptrice londonienne, née en Grèce, et connue pour ses installations publiques à grande échelle. La Tresse fait partie de sa série de sculptures récentes Tools of Endearment, sur le rôle de la féminité dans la société moderne. La Tresse est une sculpture en métal, une tresse verticalement coupée faite de cheveux marrons (je crois) et noirs et d’une longueur de 6m50. La tresse coupée fait allusion à un geste de désobéissance, un geste radical et personnel contre la contrainte patriarchale. Elle symbolise aussi la volonté de couper avec de vieilles idées, de changement comme un acte de délivrance et un « coming of age ». En même temps ludique et menaçant, Kalliopi Lemos reconsidère avec sa série « Tools of endearment » l’imageautour de la féminité. La sculpture La Tresse invite, ou peut-être défie, le public à réfléchir sur la féminité et la position de la femme dans la société. La Tresse est aussi un mémorial pour Ruth Bader Ginsburg, juge américaine et ange-gardien des droits de l’homme et des droits de femme, qui est récemment décédée. C’était une femme qui a démontré par sa force que les femmes pouvaient atteindre leurs buts dans la vie.
L’emplacement de La Tresse est « La terrasse de sculptures » le long du Westersingel, l’axe culturel qui relie la gare centrale avec le Museumpark. Depuis 2001, il y a six sculptures sur cet axe. L’image de l’homme est le fil rouge, aussi bien abstrait que réaliste. Les œuvres d’art font partie de La Collection internationale de sculptures de la municipalité de Rotterdam. Cette collection a vu le jour en 1945, et a été initiée et financée souvent par des personnes privées. Avec La Tresse la Fondation ‘Droom en Daad » (Rêve et Action) veut relancer cette tradition en collaboration avec la municipalité de Rotterdam et ainsi enrichir l’espace public avec des sculptures d’une renommée internationale, comme une sorte d’immense musée de plein air.
Kalliopi Lemos is een in Griekenland geboren, Londense beeldhouwer die bekend staat om haar grootschalige openbare installaties. De Vlecht maakt deel uit van haar recente beeldenserie Tools of Endearment, over de rol van vrouwelijkheid in de moderne samenleving. De Vlecht is een stalen sculptuur, een rechtopstaande afgehakte vlecht van donkerbruin en zwart haar van 6,5 meter lengte. Een metafoor voor gedachten, angsten en overtuigingen, teder en krachtig tegelijk. Het afknippen van de haarvlecht, zinspeelt op een gebaar van ongehoorzaamheid, een radicaal persoonlijk gebaar tegen (patriarchale) dwang. Maar ook het afsnijden van oude ideeën, van verandering, als een daad van bevrijding en coming of age. Tegelijkertijd speels en dreigend, heroverweegt Kalliopi Lemos met haar Tools of Endearment-serie de beeldvorming rondom vrouwelijkheid. Haar sculpturen zijn typisch vrouwelijke attributen als kledingstukken vergroot tot gigantische iconen van verlangen. Een naaldhakschoen met een hakmes, een met staal gepantserde bustehouder, een iconische handtas en haar grootste stuk tot nu toe – een haarvlecht. Lemos’ sculptuur De Vlecht nodigt, of misschien daagt het publiek uit om na te denken over vrouwelijkheid en de positie van vrouwen in de maatschappij.
Kalliopi Lemos in een recent interview: Ik was bedroefd om te horen dat Ruth Bader Ginsburg, rechter van het Amerikaanse Hooggerechtshof en beschermengel van de mensenrechten en de rechten van vrouwen is overleden. ‘Real change happens one thing at a time – enduring change happens one step at a time’ sprak zij. De Vlecht zou kunnen dienen als een gedenkteken voor haar kwaliteiten, haar filosofie en de principes die haar leven leidden – als een kompas voor de mensheid. Ze belichaamt alles wat mij inspireert. Door haar kracht heeft ze vrouwen laten zien dat hun doelen in het leven kunnen worden bereikt. De Vlecht is een vrouwelijk sensueel symbool gemaakt van honderden ineengestrengelde dunne staafjes die ambitieus naar de hemel opstijgen alsof alleen al door rechtop te staan, zijn eigen verklaring van eigenwaarde en verzet uitdrukt. De Vlecht met zijn formidabele afmeting, geeft uitdrukking aan deze gedachten.
De locatie voor De Vlecht is het beeldenterras langs de Westersingel, de culturele as die het Centraal Station verbindt met het Museumpark. Hier staan sinds 2001 zes beelden. Het beeldenterras heeft nog een locatie over voor een aanvulling. Het mensbeeld vormt de rode draad, variërend van abstract tot realistisch. Het oudste beeld, L’Homme qui Marche van Auguste Rodin dateert uit 1905, het jongste is van Joel Shapiro en komt uit 1999. Beelden van Carel Visser (Moeder en kind, 2001), Fritz Wotruba (Liggende figuur, 1971), Henri Laurens (La grande Musicienne, 1938) en Umberto Mastroianni (Het Afscheid, 1955) completeren het geheel. De kunstwerken maken deel uit van de Internationale Beeldencollectie van de gemeente Rotterdam. Deze collectie kwam vanaf 1945 tot stand, vaak geïnitieerd en gefinancierd door particulieren. Met deze toevoeging wil Stichting Droom en Daad deze traditie nieuw leven in blazen en in samenspraak met de gemeente de hoogwaardige internationaal vermaarde beelden in de openbare ruimte, als groots openluchtmuseum, verrijken met hoogwaardige stukken.